دیشب داشتم برنامه خندوانه را میدیدم، مرحله نیمه نهایی مسابقه خنداننده شو بین آقای مجید افشاری و خانم سیده مریم کشفی. قبل از مسابقه در مورد هرکدام مستند کوتاهی پخش شد. در ابتدای مستند آقای افشاری، ایشان گفتند که: «بعد از فوت بابا اتفاقی که افتاد در زندگی من، میتونم بگم من دیگر هیچ وقت از هیچی ناراحت نشدم».
این جمله در ذهنم ماند، باعث شد کمی فکر کنم و نگاهی به زندگی خودم بیاندازم. به نظرم در زندگی اتفاقاتی، لحظههایی به قدری انسان را تغییر میدهند که انگار از آدم دو نفر میسازد یکی آدم قبل از آن اتفاق یکی هم بعد از آن، به نوعی این برههها زندگی ما را قسمت قسمت میکنند. مرگ عزیزان پتانسیل زیادی برای تبدیل شدن به این جنس اتفاقها دارد. حدس میزنم برای آقای افشاری هم فوت پدرشان اینگونه بوده. البته الزامی نیست که حتما اتفاق بزرگ یا خاصی بیفتد؛ اتفاقات ساده هم گاهی میتوانند ما را دو پاره کنند. در زندگی خود من فکر میکنم حداقل دو بار از این لحظات داشتهام.