قسمت سوم اینجا در دسترس است. قسمت‌های دیگر از دسته معرفی یا برچسب زن، زندگی، آزادی در دسترس هستند.
رادیو تغییر
پادکست رادیو تغییر در هر قسمت با یکی از پژوهشگران حوزه تغییر‌های (عموما از جنس انقلاب) سیاسی، اجتماعی، مصاحبه می‌کند. در نوشته‌های قبلی من از برخی این افراد مانند کدیور و آصف بیات آثاری معرفی کرده‌ام. به نظرم سؤال‌های قابل توجهی مطرح می‌کنند و مهمان‌هایشان هم تا جای امکان به پشتوانه داده‌ها و اتفاقات مشابه پاسخ می‌دهند.
کارحزبی تمام وقت است، علیرضا علوی‌تبار
علوی‌تبار در اینجا از جدی نگرفتن کار تشکیلاتی و اولویت بالاتر ندادن به کار حزبی می‌گوید. عدم تشکیل اندیشکده‌ها و تأمین مالی پایدار برای احزاب.
در ایران حتی مسیر مشارکت در کار حزبی هم گنگ است. حداقل چیزی که از دور به نظرم می‌رسد این است که راه ورود معمولا از طریق رابطه است تا اینکه مسیرهایی تعریف شده باشد تا بتوان از تمام امکانات بالقوه استفاده کرد. می‌دانم که احتمالا موانع حکومتی وجود دارد اما همچنان به نظرم ایراد خود تشکل‌ها هم هست.
اصلاحات و ۶ احتمال، گفتگوی روزنامه اعتماد با سعید حجاریان
من مطالب آقای حجاریان را دنبال می‌کنم. در این نوشته تحلیل او از شرایط نیروهای سیاسی. از متن: «ما زمانی شبه‌دموکراسی (quasi-democracy) داشتیم و وضعیت را در قالب رژیم‌های هیبریدی تحلیل می‌کردیم امروز با نادموکراسی (pseudo-democracy) مواجه هستیم. می‌خواهم بگویم تا زمانی دموکراسیِ خودمانی داشتیم اما امروز سخن از هر نوع دموکراسی مایه تمسخر است و این حقیقتاً مایه تأسف و وهن است.»
مورد فراهم نبودن زیرساخت برای پروژه‌های نظری، دوگانه جمهوری‌خواهی و مشروطه‌خواهی برایم تأمل‌برانگیز بود.
آزاد
آزاد یک رسانه و بستری است برای گفتگو پیرامون مسائل ایران. گفتگوها در داخل ایران برگذار می‌شود از افراد داخل و خارج دعوت می‌کنند و نسبت به دیگر رسانه‌های مشابه داخلی رادیکال‌تر هستند و مسائل هم بنیادی‌تر نگاه می‌کنند. من خیلی از گفتگوهایشان را گوش داده‌ام و استفاده کرده و می‌کنم.
اگر شما هم از شنوندگان گفتگوهای آزاد هستید پیشنهاد می‌کنم از آن‌ها حمایت مادی هم بکنید (از اینجا).
افق‌های ناروشن و همگرایی‌های موجود – نوشین احمدی خراسانی
نوشین احمدی خراسانی یکی از فعالان با سابقه در حوزه زنان است. این نوشته از او در موضوع تقسیم‌بندی گروه‌های اپوزیسیون بر مبنای روش به جای اهداف است همچنین اشاره‌ای به اهمیت نفی خشونت حتی در حد دفاع از خود.
از مقاله: «وقتی درگیری‌ها میان حکومت و مردم به اوج خود می‌رسد همواره «افراطی ترین» بخش‌های هر جریان، سکان حرکت را برعهده می‌گیرند و معمولا هم بخش‌های دیگر را در فضای هیجانی به دنبال خود می‌کشند. پس لزوما این نیست که امروز همه گروه‌ها و افرادی که حول این سه روش جمع شده‌اند با قصد قبلی به دنبال چنین چشم انداز‌هایی هستند. اما همواره گروه‌ها و افراد برای تضمین آینده صرفا به دنبال تبیین و تبلیغ «اهداف متعالی» می‌روند و معمولا کاری به آن ندارند که «روش ها»شان می‌تواند در روند رشد و بلوغ خود، آن جریان را به چه مسیری سوق دهد و چه «چشم اندازی» را به ارمغان بیاورد»
گفت‌وگوهای زندان – مصاحبه حسین رزاق با مصطفی تاجزاده در زندان اوین
گفت‌وگوهای زندان طیف وسیعی از نظرات تاجزاده در مورد مسائل سیاسی و اجتماعی را در بر می‌گیرد و به نوعی آخرین نسخه نظرات وی است. من به مصطفی تاجزاده ارادت دارم و معمولا نوشته‌ها و صحبت‌هایشان را دنبال می‌کنم. این گفت‌وگوها را هم تا فصل ۱۲-۱۳ خوانده‌ام و به نظرم ارزش خواندن دارد.
نقد اصلاحات – آرمان امیری
قبلا به آرمان امیری و وبلاگش دیوانه‌سرا اشاره کرده بودم. این بار می‌خواهم به یک سری از نوشته‌های ایشان ارجاع دهم با عنوان نقد اصلاحات. به خصوص قسمت پنجم و ششم.
قسمت پنجم با عنوان «۵- جنبش سبز، شکست بدنه اجتماعی در غیاب نمایندگان سیاسی» به دلایل شکست جنبش سبز می‌پردازد و من با اینکه خودم در آن سال‌ها با جنبش همراه نبود و حتی بر ضد آن بودم اما امروز بسیار با این موضوع همدل هستم که ناتوانی در جلوگیری از حصر رهبران و در ادامه ناتوانی در شکست حصر آن‌ها از جمله حوزه‌هایی است که می‌توان گفت که جنبش سبز شکست خورد. در برخی حوزه‌ها هم البته پیروز شد.
قسمت ششم «۶- آتش خانمان‌سوز فساد!» با محور نوشته یعنی فساد آنچنان همدل نیستم اما با اشکال عدم استفاده از ظرفیت بدنه اجتماعی موافقم. به خصوص بعد از ۹۶ که نظام از همان قبل انتخابات به مقابله مستقیم با رأی مردم برخواسته بود اصلاح‌طلبان و روحانی باید اجازه ظهور و بروز به بدنه اجتماعی می‌دادند و بر سر یک خطوط قرمزی محکم می‌ایستادند.