هفته پیش با چند نفر از بچههای فامیل بحث سیاسی شد. پسر داییام و مثلا من(چون من تقریبا حرفی نزدم میگویم مثلا) یک طرف بحث بودیم، بقیه طرف دیگر. من کم و بیش موضع پسر داییام را میدانستم اما به دلیلی او از موضعی دفاع میکرد که نه تنها موضع خودش نبود بلکه از صحبتهای قبلیمان میدانستم کاملا با برخی از آنها مخالف است، و من در میان بحث به این فکر میکردم که او چقدر خوب دفاع میکند. حتی مواضعی را که من با آنها موافق بودم و او مخالف، بهتر از من دفاع میکرد.
چرا او میتوانست به این خوبی دفاع کند؟ به نظرم چون هر دو طرف را به خوبی میفهمید و این دفاع خوب از مخالف نشاندهنده فهم خوب است. این اصلا میتواند یک تمرین باشد، ببینیم چقدر میتوانیم از موضع مخالف خودمان دفاع کنیم. اگر موضعی یا قسمتهایی از آن را به هیچ وجه نمیتوانیم دفاع کنیم شاید آن را اصلا درست نفهمیدهایم.