Showing all posts in فوتبال

مورینیو یکی از مربی‌های محبوب من محسوب می‌شود، قبلا محبوب‌ترین بود الان فقط محبوب، فعلا محبوب‌ترین ندارم.

کسی که به خاطر حضورش در چلسی من طرفدار جدی چلسی شدم، قبلا به زور نیمچه طرفدار چلسی محسوب می‌شدم. و کسی که باعث شد من بعد از دوران طلایی رئال، دوران فیگو ، زیدان و … باز هم بازی‌های رئال را نگاه کنم.

الان که این نوشته را می‌نویسم چند هفته پیش او برای دومین بار از سرمربی‌گری یک تیم اخراج شده، این بار منچستر یونایتد و دفعه قبلی چلسی. در هر دو و به خصوص منچستر عملکرد قابل قبولی نداشت و در فصل سوم کار به نحوی پیش رفت که قبل از نیم فصل تیم را ترک کند.

جام جهانی شروع شده و الان که مشغول نوشتن این نوشته هستم تقریبا ۱۲ ساعت از بازیِ خوبِ ژاپن بلژیک گذشته. بازی‌ها به نظرم خوب و جذاب بودند، تیم‌هایی که به شدت بسته بازی کنند کمتر دیدم، نتیجه صفر صفر هم کمتر داشتیم، حتی فکی کنم نتیجه یک هیچ هم کمتر بوده. در مرحله حذفی دو بازی به پنالتی رفت که پنالتی‌های دانکارک و کرواسی واقعا جذاب بود.

تا الان فقط از حذف پرتغال ناراحت شدم، دوست داشتم رونالدو با روحیه‌ای که از اول بازی‌ها نشان داده بود حداقل یک بازی دیگر در جام می‌ماند. آلمان، اسپانیا و آرژانتین هم از بین تیم‌های مطرح حذف شدند. فرانسه، برزیل و بلژیک واقعا خوب هستند، انگلیس هم بدی نیست و برعکس سه تیم دیگر در مسیر راحت‌تری قرار گرفته.

ایران نسبت به جام جهانی قبل واقعا بهتر بود، همان طور که با بازی‌های بهتر و مطمئن‌تری هم به این جام جهانی صعود کرده بود. من سبک بازی ایران را دوست ندارم، به خصوص جلوی تیم‌های که حتی کمی اسم بزرگی دارند ایران به دفاع محض رو می‌آورد. ترجیح می‌دهم به اسپانیا فرضا سه هیچ ببازیم اما همان طوری بازی کنیم که بعد از گل خوردن بازی کردیم، رو به جلوتر. من از مورینیو خیلی خوشم می‌آید و این طور نیست که کلا با سیستم‌های دفاعی مشکل داشته باشم، اما ایران فقط دفاع می‌کند بدون تلاش جدی برای حمله و حفظ توپ. انگار باور نداریم ما هم می‌توانیم کمی فشار بیاوریم. با این نحو بازی تیم‌ها اگر در دوران ناآمادگی خود هم باشند مشخص نمی‌شود همانطور که ضعیف بودن اسپانیا نسبت به قبل جلوی ما مشخص نشد، اما جلوی مراکش و روسیه معلوم شد.

بعد از برد تقدیم شده‌ی بازی اول واقعا دوست داشتم صعود کنیم ولی همچنان فکر می‌کنم با این سبک بازی، صعود نمی‌کنیم مگر با شانس خیلی زیاد، بازی‌مان هم زیبا نخواهد بود و در مسابقات آسیا هم مشکل بتوانیم نتیجه بگیریم.

دوست داشتم ایران کمی شبیه ژاپن باشد. ژاپن هم در بازی‌های مرحله گروهی خوب بود و من بازی بسته از آن‌ها ندیدم هم در مقابل بلژیک عالی بودند. بعد از مساوی شدن بازی ناامید نشدند و حتی رو به حمله آوردند. از همه مهم‌تر به نظرم تلاش و بازی رو به جلو آن‌ها در دقیقه ۹۴ بود که همین هم باعث شد گل بخورند. الان طوری شده که اکثر تیم‌ها در چنین شرایطی بازی را کنترل می‌کنند. اما ژاپن در حالی که بلژیک به وقت‌های اضافه راضی بود، حمله کرد، چندین موقعیت خوب هم داشت. من چنین بازی‌ای را به سپردن بازی به وقت‌های اضافه و از آن بدتر پنالتی ترجیح می‌دهم.

پنج‌شنبه این هفته جام جهانی ۲۰۱۸ شروع می‌شود، می‌خوام قبل از شروع نظر و احساسم را در مورد تیم‌های حاضر بنویسم.

روسیه: از جام جهانی ۲۰۰۲ که کره و ژاپن میزبان بودند و خیلی هم خوب عمل کردند، میزبانی تیم‌هایی که نسبتا ضعیف حساب می‌شوند برای من جذابیت دارد از این لحاظ که ببینم به واسطه میزبانی چقدر می‌توانند بالاتر از سطح معمولشان عمل کنند. میزبانی آفریقای جنوبی هم، همین شرایط را داشت که البته از گروه خودش هم بالا نیامد.

عربستان و مصر: عربستان و مصر در گروهی قرار دارند که هر کدام شانس خوبی دارند برای بالا آمدن. تیم مصر را که می‌بینم یاد نحوه صعودشان به جام جهانی با آن پنالتی صلاح و گزارشگری می‌افتم، فکر کنم می‌گفت یا «الله یا صلاح» و همچنین محمد صلاح که در فینال لیگ قهرمانان آن اتفاق افتاد ولی به هر حال انگار خودش را به جام جهانی رسانده. عربستان هم در گروه خوبی افتاده شباهت‌هایی با تیم ایران دارد و کلا برای من جالب است ببینم چه نتایجی کسب می‌کند.

پرتغال: پرتغال و اون قهرمانی یورو مسخره‌اش، می‌خواهم ببینم با اگر با همان روش در جام جهانی هم بازی کنند به کجا می‌رسند.

اسپانیا: اسپانیا را به خاطر ایسکوش دوست دارم و امیدوارم اگر قرار هست به فینال برسد مثل ۲۰۱۰ همه را یک هیچ، یک هیچ نبرد.

ادامه ی مطلب